یکی از سؤالات همیشگی‌ای که خوانندگان برای بخش عکاسی دیجیتال ارسال می‌کردند این بود که فرق دوربین DSLR با دوربین‌های دیجیتال معمولی، دوربین‌های کامپکت، دوربین‌های خانگی و بسیاری نام‌های دیگر که در مقابل آن قرار می‌گیرند، چیست؟ واقعیت این است که از دید حرفه‌ای، دوربین‌ها (چه دیجیتال و چه آنالوگ) تنها به دو دسته تقسیم می‌شوند: DSLR و هر آنچه کهDSLR نیست!

Digital Single Lens Reflex) DSLR)، به دوربین‌هایی گفته می‌شود که نور تابیده شده از داخل لنز مستقیماً روی حسگر نمی‌تابد و بر خلاف دوربین‌های عادی، نور پس از وارد شدن از داخل لنز روی یک آیینه می‌تابد و آن آیینه نور را به آیینه بالایی می‌تاباند تا به چشم برسد؛ دقیقاً مثل یک پریسکوپ. در لحظه گرفتن عکس، این آیینه به بالا می‌جهد و نور به حسگر می‌تابد. خیلی پیچیده شد؟ خوب یک نشانه اصلی دوربین‌های DSLR (جز قیمت بالای آن‌ها) این است که لنزآن‌ها به طور کامل از بدنه دوربین جدا می‌شود، ولی در دوربین‌های معمولی نمی‌توان لنز را جدا کرد.

حالا سؤال دوم پیش می‌آید: آیا جدا شدن لنز تنها دلیل کاربران حرفه‌ای برای خریدن یک دوربین گران‌قیمت است؟ خیر! کاربران حرفه‌ای دلایل محکمی برای خرید یک دوربین DSLR دارند. از جمله:

اندازه حسگر: یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های DSLRها و دوربین‌های کامپکت خانگی، اندازه حسگر دوربین‌های‌آن‌ها است. احتمالاً نمی‌توانید این بخش از دوربینتان را ببینید. حداقل در مورد دوربین‌های خانگی مجبورید برای دیدن آن، دوربینتان را بشکنید! اندازه تقریبی آن در دوربین‌های خانگی حدوداً اندازه یک بند انگشت کوچک ‌شما است. در حالی که در دوربین‌های DSLR خیلی بزرگ‌تر است.

یک قانون

هر چه حسگر یک دوربین بزرگ‌تر باشد، کیفیت عکس ثبت شده خصوصاً از لحاظ طبیعی بودن رنگ‌ها و کمتر شدن نویز تصویر بسیار بالاتر خواهد بود. براساس این قانون، کیفیت عکس‌های یک DSLR شش مگابایتی بسیار بالاتر از یک دوربین ده مگاپیکسلی معمولی است. بنابراین تصور مگاپیکسل‌ها را باید در مورد دوربین‌های همسان به کار گیرید.

 تنظیمات دستی: بر خلاف دوربین‌های خانگی، دوربین‌های DSLR یک سری کنترل کننده‌ دارند که در اولین نگاه با خودتان می‌گویید: <این یعنی یک دوربین حرفه‌ای>! کنترل کننده‌های استاندارد در یک دوربین DSLR عبارتند از:

مد دیافراگم - سرعت ثابت و مد تمام دستی، که به شما امکان می‌دهد به منظور عکاسی در شرایط نوری پیچیده،‌ خودتان به صورت دستی مقدار دیافراگم یا سرعت دوربین را به صورت مجزا یا همزمان تنظیم کنید.

از دیگر تنظیمات موجود در این دوربین‌ها می‌توان به تنظیمات منحنی‌های رنگی، وضوح، کنتراست، اشباع رنگ، تنظیمات دستی تراز سفیدی، ویرایش عکس در داخل دوربین و امکان همزمان‌سازی فلاش‌های خارجی.

DSLRها فتوشاپ هم دارند؟

 نویز: یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های دوربین‌های DSLR با دوربین‌های خانگی نویز است. فرض کنید دوربینتان را با خودتان به مهمانی شبانه می‌برید. نور محیط کم است و شما با افتخار حساسیت دوربینتان را روی 400 یا 800 قرار می‌دهید و عکس می‌گیرید. عکس‌ها را همان لحظه روی نمایشگر کوچک دوربین نگاه می‌کنید و با خود می گویید: عجب کیفیتی! فردای آن روز می بینید سطح تمام عکس‌ها با پوششی دانه دانه و شن‌ مانند پوشیده شده است؛ چیزی که در مورد دوربین‌های DSLR به علت بزرگی حسگرشان کمتر دیده می‌شود.

به همین دلیل کیفیت عکس‌هایی که با دوربین‌های DSLR با حساسیت 400 گرفته می‌شود، حتی بالاتر از حساسیت 800 یا 1600 در دوربین‌های معمولی است و بالعکس نویز تصویر در حساسیت 1600 در یک دوربین DSLR تقریباً برابر همان مقدار نویز در حساسیت 400 یا 800 یک دوربین عادی است.

چرا دوربین من برفک می‌زند؟

کارآیی: سرعت شروع به کار دوربین از لحظه روشن شدن تا لحظه آماده به کار شدن، در اغلب دوربین‌های خانگی بین یک تا گاهی دو ثانیه طول می‌کشد. حالا این مسئله چه اهمیتی دارد؟ همین زمان شروع به کار گاهی ممکن است موجب از دست رفتن یک موقعیت خوب عکسبرداری می‌شود. این زمان در دوربین‌های DSLR گاهی به یک چشم بر هم زدن می‌رسد. دکمه ON را می‌زنید و بلافاصله عکس می‌گیرید؛ به همین سادگی!

البته مسئله کند بودن دوربین در مورد وقفه عکسبرداری یا همان Shutter Lag نیز بسیار مهم است. وقفه عکسبرداری به مقدار زمانی گفته می‌شود که از لحظه فشردن دکمه شاتر تا لحظه ثبت عکس طول می‌کشد. در دوربین‌های DSLR این زمان تقریباً صفر است.

 وسایل جانبی: نهایتاًً این‌که، خرید یک DSLR با خرید یک مجموعه وسایل هنر عکاسی یکی است. این مجموعه می‌تواند از بدنه‌های باتری‌‌دار که زیر دوربین وصل می‌شوند (و عمر آن‌ها چندین برابر باتری استاندارد دوربین است)، تا لنز‌های دوربُرد و 180‌‌درجه، فیلتر‌های مختلف که روی لنز‌ها وصل می‌شوند، و بسیاری تجهیزات دیگر را در بر گیرد.

البته اگر از کاربرانی هستید که تمام مدت دوربین خود را روی حالت خودکار قرار می‌دهید، از خرید این تجهیزات صرف‌نظر کنید؛ زیرا فقط پول‌ خرج کردنِ بی‌دلیل است. اما لنز‌ها مهم‌ترین تجهیزات جانبی DSLRها هستند. شاید به جرات بتوان گفت که برای هر موقعیت عکاسی یک لنز خاص طراحی و عرضه شده است. اما آیا ما واقعاً از همه موقعیت‌های عکاسی استفاده می‌کنیم؟

یعنی این لنز گران‌تر از خود دوربین من است! چرا؟

فهرست دلایل ما می‌توانند خیلی بیشتر از این‌ها هم ادامه پیدا کند. اما قبل از این‌که به سراغ یک دوربین DSLR بروید، باید به یک نکته خیلی مهم فکر کنید: این‌که می‌خواهید از آن چه استفاده‌ای کنید؟ نکته دیگر این‌که، ببینید آیا اصولاً می‌توانید از آن استفاده کنید یا خیر؟ برخی از دوربین‌های DSLR هستند که شاید یک ماه طول بکشد تا تنها با کار‌آیی‌های استاندارد آن آشنا شوید و همین هم در صورتی است که هر روز با آن سر و کله بزنید و عکس بگیرید.

از سویی دیگر، دوربین‌های DSLR بزرگ و سنگین هستند. نمی‌توانید آن‌ها را در جیبتان قرار دهید و به مهمانی یا کوه بروید. حمل این دوربین‌ها گاهی بسیار سخت می‌شود (مثلاً در یک استادیوم ورزشی) و حتی ممکن است برای حمل آن‌ها از شما مجوز بخواهند (مثل اماکن نظامی). بنابراین اگر عاشق عکاسی نیستید و اگر به این رشته هنری به عنوان اولین علاقمندی خود نگاه نمی‌کنید، بهتر است یک دوربین کامپکت با کیفیت را به جای آن انتخاب کنید. DSLRها برای حرفه‌ای‌ها ساخته می‌شوند.

منبع: نشریه عصر شبکه

نوشته شده در شنبه 87/3/25ساعت 6:51 صبح توسط یزدان ذوالقدر نظرات ( ) |